Recenzja: Murasaki Baby

Poszukiwaczka zaginionej mamy

Murasaki Baby to produkcja nietypowa. Gracze wcielają się w niej w rolę małej dziewczynki, tytułowe Dziecko Murasaki, szukające swej mamy. Podróż odbywa się w kilku wymiarach, mających reprezentować koszmary. Jednakże jest to jedynie domysł – w grze brak jest zarysu fabularnego. Produkcja utrzymana jest w specyficznej i klimatycznej stylistyce, co widać na okalających rezenzję zrzutach ekranu.

Rozgrywka jest prosta, ale (początkowo) wciągająca. Do sterowania wykorzystywane są panel i ekran dotykowy, a także, z rzadka, gałki analogowe. Zadaniem gracza jest kierowanie dzieckiem poprzez chwytanie dłoni bohaterki i odpowiednie ciągnięcie jej, by poszła we wskazywanym kierunku – bardzo mocno wpływa to na immersję oraz rozumienie bezradności dziewczynki, jej osamotnienia i zagubienia.
Co jakiś czas można natknąć się na inne balony (oprócz tego, które nieustannie chce trzymać bohaterka, symbolizującego zdrowie postaci). Rozbicie nowego balonika umożliwia zmienianie wymiarów koszmarów – w jednym można się swobodnie poruszać, inny zamienia balonik w kamień, kolejny pomniejsza bohaterkę i tak dalej.

Operowanie wymiarami jest niezbędne, aby rozwiązywać przestrzenne zagadki logiczne. Przykładowo, można zamienić balonik w kamień, po czym przesunąć palcem po tylnym panelu dotykowym – zmienić wymiar – by przywrócić normalną wagę balonika i stworzyć punkt wybicia, swojego rodzaju katapultę. Stuknięcie w panel, będąc w odpowiednim wymiarze, może spowodować szereg następstw, jak na przykład uderzenie w dany punkt ładunkiem elektrycznym, podmuch wiatru, czy też opady deszczu podnoszące poziom wody.
Manewrowanie wymiarami jest niezbędne do radzenia sobie ze sporadycznie występującymi oponentami – najczęściej są to przeciwnicy kradnący balonik, czy spinacze, z którymi można sobie poradzić po prostu stukając w nie palcem na ekranie dotykowym.

Do tej pory gra może jawić się jako bardzo udany, oryginalny produkt. Niestety, jest to jedynie częściowo prawda. Murasaki Baby, mimo zaledwie 2 godzin potrzebnych do ukończenia tytułu, po pewnym czasie staje się nużące; rozgrywka robi się powtarzalna i zaczyna męczyć gracza.

Jeśli natomiast chodzi o kwestię audio-wizualną, to jest zdecydowanie lepiej. Udźwiękowienie jest bardzo dobre, na dźwięk przepełnionego nadzieją „Mummy?” płynącego z ust dziewczynki, zaglądającej za kolejną nową parę drzwi, coś zdaje się poruszać w sercu.
Oryginalna oprawa wizualna (polecam przyjrzeć się głowom postaci) również jest bardzo ciekawa i zaskakująca. Samo oglądanie animacji i wykreowanych przez twórców scenografii pozwala przenieść się do innego świata.

Podsumowując, Murasaki Baby to bardzo nierówna produkcja. Z jednej strony bardzo silnie działa na emocje, z drugiej szybko wkrada się monotonia. Na pewno warto dać szansę recenzowanemu dziełu. Ale może lepiej poczekać na wyprzedaż?

 

Dziękuję firmie Sony Computer Entertainment Polska za dostarczenie gry do recenzji