Recenzja: Mafia II: Edycja Ostateczna [PS4] – kolejny powrót po latach

Mafia II trafiła na konsole w 2011 roku. W maju roku 2020 na konsolach PS4 i XONE ukazała się poprawiona wersja tej gry. Sprawdźmy, czy wiele się zmieniło względem oryginału.

Nie ukrywam, że Mafia II to jedna z tych produkcji, które mimo wad bardzo cenię. Nie odznacza się ona co prawda wybitną grafiką, ani przełomową rozgrywką, jednak nie sposób odmówić jej uroku i klimatu. Tytuł ten dowodzi, że fabuła jest najistotniejsza w produkcjach dla jednego gracza i postaram się Wam przybliżyć jej zarys, nie ujmując w nim oczywiście spoilerów.

Głównym bohaterem Mafii II jest Vito Scarletta. To młody chłopak, bohater wojenny, przebywający aktualnie na przepustce u rodziny. Pewne wydarzenia, a dokładniej ponowne spotkanie znanej mu z przeszłości osoby, sprawią, że nie dość, że nie będzie musiał wrócić do wojska, to jeszcze zacznie się powoli wspinać po szczeblach mafijnej kariery. Historia zaprezentowana w tytule jest bardzo wciągająca i niesłychanie ludzka. Postaci są napisane wiarygodnie i jak w mało której grze odczuwałem tę samą pokusę wykonania jeszcze jednej misji, co grając niemal dekadę temu. Często łapałem się na tym, że kontynuowałem wątek fabularny, całkowicie zapominając o prawdziwym świecie. Mafię II można ukończyć w około 10 godzin, ale jest to czas, który mija bardzo szybko i ani jedna minuta nie jest zbędna. Każda scena pokazuje drogę, jaką musi przebyć Vito i skutecznie kreuje wiarygodny wizerunek postaci. Fabuła w tym tytule jest rewelacyjna i śledzi się ją z ogromną przyjemnością.

Po drugiej stronie szali mamy natomiast rozgrywkę. Nie jest ona na pewno przykładem tego, jak powinny wyglądać zadania w grach, ale nie należy też do najgorszych. To zaledwie poprawny średniak, co nie byłoby takie złe same w sobie, ale ostro kontrastuje z fantastyczną warstwą fabularną. Mafia II oferuje częściowo otwarty świat, więc nie mogło w nim zabraknąć samochodów. Nie ma się co czepiać braku grywalnych samolotów, czy statków – pierwsza połowa XX wieku zdecydowanie nie kojarzy się z takimi środkami transportu. Mamy więc do dyspozycji samochody, które możemy dodatkowo ulepszać i zmieniać ich wygląd. Bardzo spodobał mi się sposób na pobycie się pościgu policji. Pamięta ona nasze tablice rejestracyjne, więc musimy pojechać felernym samochodem do warsztatu i zmienić znaki na rejestracji, opcjonalnie przemalować karoserię. Dzięki temu gra zyskuje na realizmie. Warto też wspomnieć o zaleceniu przestrzegania przepisów. Nawet zbyt szybka jazda jest w stanie ściągnąć na nas pościg. Z pomocą przychodzi tu opcja włączenia ograniczenia prędkości – wystarczy nacisnąć X na padzie, a samochód nigdy nie przekroczy dozwolonej prędkości.

Świat, jak wspomniałem, jest tylko częściowo otwarty. Niestety nie możemy go swobodnie zwiedzać kiedy tylko mamy na to ochotę. Taką możliwość mamy jedynie niekiedy jadąc do celu misji lub wracając z niej do domu. Na szczęście na ulicach miasta można się wyszaleć dzięki zawartym DLC, ale mimo wszystko szkoda, że Vito jest w pewnym sensie uwięziony. Paradoksalnie świat zachęca do eksplorowania go. Mamy bowiem kilkaset listów gończych do zebrania, a w wielu miejscach znajdziemy zeszyty Playboya. Znajdziek jest wystarczająco dużo – na tyle, że zbiera się je z przyjemnością, ale nie potykamy się o nie co chwilę. Otwartość świata zapewnia nam także wpływ na wygląd naszego bohatera. W barach możemy się napić i zjeść kanapki, czym uzupełnimy maksymalny poziom zdrowia, natomiast w sklepach z odzieżą możemy kupić kurtki, płaszcze i marynarki. Warto też dodać, że za zalogowanie się do konta 2K dostaniemy kilka kolejnych strojów. Oprócz tego znajdziemy także sklepy z bronią i zaprzyjaźnionego sprzedawcę, u którego kupimy wytrychy. Dzięki nim otworzymy po cichu zaparkowany na ulicy samochód. Przydaje się to, jeśli chcemy dodatkowo się wzbogacić. Możemy bowiem zawozić porwane sam samochody na wysypisko, aby zdobyć nieco kasy. Oczywiście jeśli nie macie cierpliwości do prostej mini gry przy korzystaniu z wytrychów, to zawsze można wybić szybę samochodu łokciem.

Gra z Mafią w nazwie nie może się obejść bez starć z przeciwnikami. Vito może przekradać się za oponentami i zdejmować ich po cichu, jednak będzie miał ku temu sposobność bardzo rzadko. Nieporównywalnie częściej będzie walczył wręcz, czy za pomocą broni palnej. Niestety starcia te są bardzo drętwe i nie czuć kopa broni. Mamy co prawda karabiny, pistolety, czy rewolwery, ale co z tego, skoro różnice w ich obsłudze są minimalne? Jeśli jednak spodoba się Wam model wymiany ognia w tej produkcji, to z pewnością ucieszycie się na wiadomość o zaimplementowaniu do gry dwóch DLC. Wybierając je z poziomu menu głównego, będziemy wykręcali sztuczki samochodami i brali udział w wielu strzelaninach. O ile podstawową wersja gry jest nastawiona na przedstawienie historii, o tyle DLC pozwalają się wyżyć.

Mafia II: Edycja Ostateczna powinna w moim przekonaniu odznaczać się również poprawioną stroną wizualną. Muszę jednak przyznać, że zmiany względem oryginału nie są ogromne. Postaci mają minimalnie lepsze, bardziej naturalne modele twarzy, a oświetlenie wygląda bardzo dobrze, ale to właściwie wszystko jeżeli chodzi o postęp w grafice. Mafia II jest po prostu grywalna na aktualnych konsolach, dodając możliwość zagrania w wydane wcześniej DLC. Poza tym to dokładnie ta sama gra, co niemal dekadę temu. Udźwiękowienie jest poprawne, a muzyka skutecznie buduje klimat, ale to wszystko już było. Nie jest to remaster, a jedynie port starej wersji gry wzbogaconej o dodatkowe pakiety zadań. Wielka szkoda, że nie dopracowano technicznej strony tytułu. Grze zdarzają się spadki klatek, innym razem w rogu będziemy ciągle widzieli komunikat o zalogowaniu się do konta 2K, a kiedy indziej zapętlony będzie ostatnie nagranie ze scenki przerywnikowej. Najgorsze, że jedynym sposobem na pozbycie się tych problemów jest ponowne uruchomienie gry.

Nie znaczy to, że źle się bawiłem, grając w tę produkcję. Mafia II to bardzo wciągający tytuł, opowiadający niesamowicie absorbującą historię. To największa siła tej gry. Fajnie, że mamy dostęp do DLC, ale nie sprawiają one gigantycznej różnicy. Na pewno warto zagrać w tę produkcję, ale nie miejcie zbytnio wygórowanych oczekiwań. Nazwa Edycja Ostateczna jest określeniem na wyrost. Na szczęście gra jest dostępna w polskiej wersji językowej z napisami, więc każdy powinien być w stanie poznać przygody Vita. Szkoda jednak, że studio Hangar 13 odpowiedzialne za przeniesienie Mafii na nowe konsole tak niewiele zmieniło.

Dziękujemy Cenega Polska za dostarczenie kodu recenzenckiego.

Rekrutacja ponownie otwarta!
Szukamy redaktorów

Dowiedz się więcej