Cosplay na Pyrkon 2018 – Wywiad z Miss Balticą

Klaudia „Miss Baltica” Wojnarowicz: Bardzo pozytywne, ze względu na spontaniczne pojawienie się w cosplayowym duecie. Moja Red (Transistor) miała swojego Mr Nobody i całe szczęście, bo by mi ręce od noszenia miecza odpadły. Dodatkowo nie było ścisku ze względu na inne rozmieszczenie atrakcji, co było na plus – szczególnie gdy poruszasz się z tak dużym propem jak Transistor.

Nie dotarłam tam! Chociaż faktycznie potrzebowałam pomocy, bo miecz nam się raz przewrócił i trzeba było sklejać solniczkę (tak, to to żółte na samej górze rękojeści). Na szczęście kleju użyczyli Mandalorianie, a kleił Szymon Karkut (Imperium). Także nie wypowiem się na temat strefy bo widziałam ją jedynie jak się już pakowała na koniec imprezy.

Tak, o ile ma duże pokłady cierpliwości, czasu i – nie oszukujmy się – na pewnym etapie również pieniędzy. Natomiast nie dajmy sobie wmówić, że na cosplay jest się za starym, za brzydkim czy za grubym – wspominam o tym, bo nadal spotykam się z bardzo agresywnymi (w sensie werbalnym) zachowaniami ze strony obserwatorów. Mniejsza o to, że sama bywam 'ofiarą’ takich komentarzy. Mnie to nie złamie ale są osoby, które z cosplayu zrezygnowały właśnie przez takie docinki, a nawet załamały się psychicznie.

Strefa Oldtown, bo często tam zaglądaliśmy. Chłopaki przycinali nam nawet rękojeść Transistora, bo uznaliśmy, że jednak jest za długa. Poza tym prelekcje na których byliśmy, stoisko moich dobrych znajomych z Chip.pl – Piotr Sokołowski, grafik, dorysowywał cyfrowo ciekawe tła chętnym gościom stoiska. Moja Kara się załapała, poniżej możecie zobaczyć efekt.

Trudno mi teraz odpowiedzieć na to pytanie, bo nie mam porównania. Poza Pyrkonem bywam głownie na imprezach związanych stricte z grami. Pyrkon jest natomiast mieszanką wszystkiego. Pamiętam czasy, kiedy konwenty organizowało się w szkołach czy domach kultury (moje początki z konwentami to właśnie praca przy organizacji Światów 2000 czy Czadowego Konwentu Mangowego w Szczecinie jak byłam nastolatką) więc to, jak daleko sprawy zaszły i jakie obiekty udostępniają swój teren pod takie imprezy powinno być dowodem na to, że wszystko poszło w dobrym kierunku. Wiadomo, zawsze może być lepiej, zawsze będzie coś do poprawy, bo to impreza masowa organizowana przez ludzi, a ludzie nie są nieomylni. Jedyna rzecz jaka mi teraz przychodzi do głowy to marna strefa Dance Dance Revolution z której chciałam skorzystać, ale zbyt mała ilość stanowisk i konieczność długiego oczekiwania mnie zniechęciła. Jak i fakt, że w tym samym namiocie było karaoke. Słabo moim zdaniem wypadł także catering w tym roku.

To zaledwie mój trzeci Pyrkon. Na pierwszym byłam tylko jeden dzień (mój debiut jako Phoenix) i nie skorzystałam z żadnych atrakcji. Na drugim, rok temu, dwa dni spędziłam jako Aloy i poza wybraniem się na jedną prelekcję (paradoksalnie o kobietach w grach, gdzie mowa była również o Aloy) spędziłam czas głównie na pozowaniu do zdjęć. Nie ma się co dziwić, byliśmy miesiąc po premierze Horizon Zero Dawn. Trzeciego dnia jako Black Widow skorzystałam ze Strefy Wystawców i zrobiłam trochę zakupów.

Co jednak rzuca się w oczy, to mniejszy w tym roku tłum. Może to zasługa innego rozmieszczenia atrakcji, może 'wina’ odbywającej się w ten sam weekend innej imprezy na terenie Poznania plus poniekąd konkurencyjnej dla Pyrkonu imprezy w Warszawie. Było na pewno luźniej. No i Oldtown nie miał samolotu, smuteczek.