Kto z nas za czasów młodości nie chciał zostać gangsterem? Teraz to marzenie może się spełnić dzięki Hotline Miami.
Zacznijmy może od tego, czym jest ta gra. Jest to dwuwymiarowy tytuł akcji osadzony w klimacie gangsterskim i stworzony przez studio Abstraction Games. Akcja produkcji, jak sam tytuł wskazuje, rozgrywa się w Miami w latach 80 XX wieku. Nasza postać dzień zawsze zaczyna tak samo. Wstaje i od razu podchodzi do telefonu. Tam zawsze czeka na nią wiadomość zostawiona na automatycznej sekretarce. Wiadomości te zawsze zawierają informacje, co mamy zrobić. To, na co należy zwrócić uwagę to to, że nigdy nie jest wprost powiedziane, co jest naszym celem, a w nagraniach występuje dużo synonimów słów „zabić”.
Po otrzymaniu zlecenia wychodzimy z naszego lokum i udajemy się do samochodu. Przejeżdżamy nim do wskazanego wcześniej miejsca i zaczyna się robić ciekawiej. Misje opierają się głównie na wejdź-zabij-wyjdź. Wydaje się proste, prawda? Otóż tak nie jest. Lokacje składają się z kilkunastu pokoi, a w każdym z nich są przeciwnicy w ładnych białych garniturach wyposażeni w różnorakie bronie. Musimy się ich pozbyć, a na to sposobów też jest kilka. Możemy ich zabić po cichu, co nie zaalarmuje pozostałych przeciwników, albo też, jak kto woli, wziąć karabin i strzelać do wszystkiego, co tylko znajdzie się w zasięgu naszego wzroku. Sposób przejścia planszy jest dowolny i to od naszej inwencji twórczej zależy, ile razy będziemy musieli restartować poziom.
Co do restartowania poziomów, to zwróciłem uwagę na to, jak bardzo pomocne jest to, że przycisk do restartu jest umieszczony pod klawiszem „X” i po jego naciśnięciu nie ma żadnego ekranu ładowania. Z funkcji tej skorzystacie zapewne setki razy, bo to przeoczyliście jednego przeciwnika, a ten nagle sprzedał wam przysłowiową „kulkę w łeb”. Cały czas musimy obserwować otoczenie, gdyż oponenci lubią czasami nagle otworzyć drzwi i wtedy nasz nowy przyjaciel, przycisk restartu, znowu zostanie użyty. Jednak gra nie jest trudna do przejścia. Po prostu każdy nasz ruch musi być przemyślany, a z każdej naszej śmierci musimy wyciągnąć wnioski
Grafika jest bardzo specyficzna i wzorowana na jednej z pierwszych gier z serii GTA. Wszystko jest w dość jaskrawych kolorach, a piksele można policzyć bez żadnych problemów. Jednak nie jest to w żadnym wypadku minus gry. Grafika nadaje klimatu.
Podczas pierwszego uruchamiania gry moim oczom ukazał się komunikat sugerujący korzystanie ze słuchawek, by jak najpełniej doświadczać tytułu. Wyciągnąłem moje słuchawki, podłączyłem do PS Vity i byłem pod naprawdę wielkim wrażeniem. Wielokrotnie dochodziły mnie słuchy, że soundtrack w tej grze jest na prawdę dobry. Teraz mogę to potwierdzić. Jest po prostu idealny i idealnie odzwierciedla klimat, co powoduje, że coraz mniej zwracamy uwagę na powtarzanie cały czas w kółko tej samej sekwencji.
Sterowanie w grze jest przyjemne i intuicyjne. Ciosy/strzały zadajemy przyciskiem R, a dobijamy przeciwników przyciskiem X. Ostatnim przyciskiem, jakiego użyjemy jest L i służy on do rzucania oraz podnoszenia broni. Standardowo biegamy i celujemy analogami. Do namierzania przeciwników służy też dotykowy ekran, bez którego przejście produkcji byłoby po prostu niemożliwe.
Gra oferuje nam dość spory arsenał broni, dzięki któremu walka z wrogami nigdy nie będzie monotonna, zresztą tak, jak wspomniałem – sposób pozbycia się nieprzyjaciół zależy tylko od ciebie. Dostajemy dostęp do różnej maści broni palnej, której użyjemy przy dużej liczbie przeciwników, jak i broni, którą po cichu będziemy eliminować pojedynczych oponentów. Oprócz tych broni możemy wykorzystać do zabicia przeciwników drzwi; po prostu je otwierając w odpowiednim momencie.
Miło zaskoczyło mnie to, że gra jest w języku polskim, co pozwala nam na zrozumienie różnych monologów w grze. Same dialogi są bardzo dobrze wykreowane i wpasowują się w gangsterskie klimaty. Podsumowując: gra jest bardzo wciągająca, lecz trochę monotonna; kiedy już któryś raz podchodzimy do tego samego poziomu. Soundtrack i dialogi doskonale oddają klimaty gangsterskie oraz klimat lat 80. Sterowanie jest lepsze niż się spodziewałem, ale nie jest też idealne.
Plusy: / Pros:
- Duża grywalność / Fun to play
- Super Soundtrack oraz dialogi / Great soundtrack and dialogues
- Miły klimat gry / Nice atmosphere
- Przyjazna dla oka grafika / Nice graphics
- Rozbudowany system walki / Advanced battles system
Minusy:
- Sterowanie mogłoby być usprawnione / Controls could be better
Grafika 10/10
Dźwięk 10/10
Gameplay 9/10
Ocena końcowa 9.5/10






Grafika 10/10? Ocena końcowa 9.5, może powiecie Sony że ma w końcu 'system seller’a’ i nawet o tym nie wie.
Szymolot ty chyba coś braleś jak grałeś w tą grę.
Czy ja mam coś nie tak ze wzrokiem? Grafika 10/10? Rozumiem. Inny styl graficzny tylko jak to porównać np. do The Last of Us. Przecież ta gra wyglada gorzej niż kiedyś gry na Commodore 64.
Taka grafika została umieszczona w grze specjalnie, aby trzymać klimat lat 80.
No wiemy, ale do razu 10/10?
PS. A szybciej to już recenzji pisać nie moża? Przeszli byście ją najpierw…
Grałeś w tą grę w ogóle? Czy nie przeszedłeś bo grafika ci się nie podoba bo jest stylizowana na lata 80? Moim zdaniem ta gra to arcydzieło, a jej design (czyt. grafika) to jedna z ważniejszych przyczyniających się do tego rzeczy. Świetna muzyka, stylizowana grafika i gameplay – to wszystko łączy się w niesamowitą całość dając nam grę z najlepszym klimatem od lat.
@ProCurator
A czy ja mówię, że jest zła? Mnie pasuje, ale nie każdemu musi i temu to 10/10 to trochę naciągana ocena. Po co się rzucasz, skoro jeśli kogoś niepotrzebie oskarżyłem to nie Ciebie?
@Szymolot
Zwracam honor 🙂
10/10 jest w pełni zasłużoną oceną gdyż oceniamy nie tylko jej jakoś ale też to czy pasuje do gry. Gdyby miała inną grafikę już taka fajna by nie była
A co do tego to grę mieliśmy przed premierą już 😉
Nie wiedziałem, że można dostać cyfrową grę przed premierą, nie dostając jej od wydawcy, bo podziękowania nie ma…